سنسور خازنی چیست؟

سنسورهای خازنی ابزارهای بی‌تماس و بدون کنتاکت الکتریکی هستند که به‌طور مؤثر در برابر فلزات و اکثر مواد غیرفلزی عمل می‌کنند. این سنسورها عمدتاً در کنترل سطوح مخازنی با محتوای پودری، مایع و دانه‌دانه به‌کار می‌روند و به‌عنوان مولد پالس برای کنترل وضعیت ماشین‌آلات، شمارنده‌ها و آشکارسازی تقریباً همه انواع مواد فلزی و غیرفلزی قابل استفاده هستند.

این سنسورها یک نوع از سنسورهای مجاورتی هستند و با سنسورهای القایی تفاوت دارند. در حالی که سنسورهای القایی یک میدان الکترومغناطیسی ایجاد می‌کنند و تنها مواد فلزی را تشخیص می‌دهند، سنسورهای خازنی قادر به تشخیص همزمان مواد فلزی و غیرفلزی نظیر شیشه، کاغذ، پلاستیک، مایعات و پارچه هستند. این سنسورها با ابعاد استوانه‌ای یا بدنه‌های پلاستیکی یا فلزی به با قطرهای ۳۰، ۱۸، ۱۲، ۶ میلی‌متر تولید می‌شوند.

اساس عملکرد این سنسورها بر اساس اندازه‌گیری تغییر ظرفیت یک خازن در مدار رزونانس RC ناشی از نزدیک شدن قطعات فلزی یا غیرفلزی است. بخش اصلی این سنسورها از دو قطعه فلزی تشکیل شده و تغییر در ظرفیت خازنی بین این قطعات، ایجاد تغییرات در دامنه خروجی اسیلاتور توسط دمدولاتور می‌کند.

زمانی که دامنه اسیلاتور از مقدار مرجع بیشتر است، سنسور خازنی فعال می‌شود و توانایی تشخیص هدف‌های فلزی و غیرفلزی نظیر شیشه، پلاستیک یا چوب را داراست. سنسور خازنی آتونیکس دارای ویژگی‌های فنی خاصی هستند که از جمله آن‌ها می‌توان به مقاومت در برابر مواد رساناهای جریان برق و عایق‌ها، توانایی تشخیص فواصل بین ۱ تا ۵۰ میلی‌متر و قابلیت استفاده به عنوان "سنسورهای نفوذی" برای تشخیص مایعات یا محیط‌های دارای دانه‌های ریز اشاره کرد.